Vlaggetjesdag

Nieuwe haring wordt geproefd en het eerste vaatje voor veel geld geveild – voor het goede doel: zaterdag 18 juni is het Vlaggetjesdag. Maar in veel gezinnen is het vandaag al Vlaggetjesdag. De vlaggen hangen uit – met een schooltas eraan. Als de scholieren geslaagd zijn tenminste. Ook wij wachten met spanning op het verlossende telefoontje, met twee kinderen die eindexamen doen dit jaar. Voor wie dit allemaal nog niet genoeg is, is het zondag ook nog eens Vaderdag. Genoeg te vieren dus.

En al deze feestelijkheden hebben een andere aanleiding: de komst van iets nieuws, een geleverde prestatie en een algemeen eerbetoon. Kunnen we daar niet iets mee in onze trainingen en waarom zouden we dit doen?

Didactische redenen om (feest) te vieren zijn er zeker:

• Het brengt ons in een goed humeur. Hierdoor komen endorfines vrij en die bevorderen het leren.
• Het maakt ons creatief: door aanleidingen te zoeken om iets te vieren combinaties te maken met landelijke gebeurtenissen leggen we nieuwe verbindingen in de hersenen, en daardoor prikkelen we het brein en kunnen we dingen beter onthouden.
• Het maakt ons actief: we kijken, voelen, hangen slingers op, en eten misschien een taartje – of een haring. Zowel activiteit als gebruik van de zintuigen verwennen het brein. Als beloning gaat het leren sneller, beter en blijft het geleerde langer hangen.

Hoe kunnen we de vlag uithangen?  

Slingers en ballonnen

Letterlijk door een feest te organiseren bij een jubileum, open dag of aan het einde van een opleiding. Maar we kunnen ook versieringen aanbrengen in een lokaal bijvoorbeeld rond feestelijke dagen als Halloween, Kerst of Koningsdag. Of misschien een slinger om een stoel van de deelnemer die toevallig jarig is tijdens jouw training of die net een nieuwe baan heeft gekregen. Misschien is het de tiende keer dat je een bepaalde training geeft binnen een organisatie, ook een feestje waard.

Hapjes

Wat dacht je er van om eens een zak hartjes mee te nemen, bijvoorbeeld rond Valentijnsdag. Gewoon voor de gezelligheid. Maar het kan ook functioneel zijn, gekoppeld aan je trainingsinhoud. Bijvoorbeeld om de toon te zetten wanneer je trainingsonderwerp gaat over de kunst van aandacht geven. Bij een mindfulnesstraining kun je de deelnemers ook iets laten proeven, met aandacht uiteraard. Dan wordt het hapje een werkvorm.

Of je verdeelt de groep in subgroepen met iets lekkers. Zo liet een docent in opleiding ons naar eieren en paaskuikens zoeken en kregen we een bijbehorende opdracht. Het ging om een economieles.

Een andere hbo-docent liet ons de letters waaruit DNA-ketens zijn opgebouwd onthouden aan de hand van een zelfgemaakte CitroenGebak en AppelTaart, de letters waren CG en AT. Een eetbare vorm van klittenband aanbrengen.

Juichen

Hebben je deelnemers iets gepresteerd en/of gepresenteerd? Dan kun je in plaats van droge feedback ook applaudisseren en juichen. En buigen, maar dat is voor degene die heeft opgetreden. Het klinkt mogelijk ‘over the top’ voor ons koele Nederlanders, maar wat meer enthousiasme kan wonderen doen.

Versierselen en decoraties

Deelnemers aan de ATD – een groot congres voor opleiders in Amerika dat jaarlijks in mei plaatsvindt, zijn vaak behangen met badges en vaantjes. Facilitators in ons eigen land leven zich nog wel eens uit met badges en gebruiken verschillende kleuren en versierselen. En ik geef winnende deelnemers (die een quiz/opdracht het beste tot een goed eind hebben gebracht) nog wel eens een medaille. Versiering als beloning dus.

Ik ben benieuwd naar je reactie op dit artikel. Zou je een van deze dingen in praktijk brengen? Hoe ziet jouw Vlaggetjesdag eruit? Of wordt het te veel van het goede? Laat het weten in het commentaarveld hieronder en ontvang het artikel: Hoe het brein graag leert.