Gesnapt!

Daar reed ik, onbekommerd op de snelweg met nog een kleine twee uur voor de boeg. Tijd om even bij te praten met mijn moeder. Hoe ik dat graag doe? Met de telefoon op de speaker, beide handen aan het stuur, maar met de telefoon in de linkerhand. Zo kan ik haar beter horen dan wanneer de telefoon in het klemmetje zit. Superveilig vind ik zelf, maar het mag niet. Tja en toen werd ik ingehaald door een motoragent. Toen hij langsreed wierp hij een snelle blik naar rechts. Gesnapt! Terwijl ik het bloed naar mijn hoofd voelde stijgen ging hij voor me rijden en lichtten de lampjes ‘POLITIE’ en ‘VOLGEN’ beurtelings op. Ik was de klos.. of zou ik me eruit kunnen redden?

Met een schreeuw naar moeders ‘ophangen, politie!’ en de telefoon weggesmeten hoopte ik er met een schijnheilig gezicht er nog wat van te kunnen maken.  We reden de afrit af en met bonkend hart bereidde ik me voor op het ergste. En wat gebeurde er? Een vriendelijk gezicht stak een hand naar mij uit, zo geplaatst dat ik mijn telefoon erin kon leggen (maar die was heel ergens op dat moment). Wat wilde hij eigenlijk? De agent zei goedenavond en een beetje beduusd gaf ik hem een hand. Toen vroeg hij heel rustig naar mijn rijbewijs, nog geen woord over de telefoon.

Pas daarna vroeg hij heel kalm en vriendelijk wat ik voor voorwerp in mijn linkerhand had. Na zoveel vriendelijkheid had ik het hart niet om te liegen.

Een bekeuring krijgen is nooit leuk. Maar deze agent deed het zo goed dat ik er 10 lessen uit haalde

Hij begon rustig de boete uit te schrijven (nu ja tegenwoordig is dat intikken). Een fors bedrag (€ 249 au! Wat kun je daar al niet mee doen). Ik had nog alle tijd om uit te leggen hoe handig en veilig het was wat ik deed. Maar ja het mag niet hè? En vervolgens vertelde hij enkele statistieken over de afleiding van de telefoon en hoeveel ellende er van was gekomen.

Ik zei dat ik het toch wel raar vond, omdat je wel een banaan mag pellen en opeten tijdens het rijden, waarop hij aangaf dat dat inderdaad zo was tenzij je gaat slingeren.

En terwijl ik nog wat aan het napraten was, herinnerde ik me opeens een voorbeeld dat ik wel eens gebruik in trainingen waarbij lichaamstaal het onderwerp is. Daar laat ik mensen met een hoge spierspanning en een lage spierspanning elkaar ‘bekeuren’ om te laten zien wat het effect is. Deze oefening is zowel hilarisch als inzichtelijk, omdat het zo goed laat zien wat opgefokt gedrag teweeg brengt en hoe tergend een lage spierspanning kan zijn.

En vervolgens viel het kwartje (bijna 1000 maal om precies te zijn): deze agent was de ideale bekeurder. Want hij was hard op de inhoud, er was geen ontkomen aan de bon. Tegelijkertijd was hij zacht op de relatie. En zo had ik toch begrip voor zijn handelen. Want ook al vind ik nog steeds dat ik veilig reed, hij heeft natuurlijk wel een punt met die vermaledijde telefoon onder het rijden. En terwijl hij wegreed, speet het me dat ik hem niet gezegd had dat ik aan het bellen was, maar dat ik het voor navigatie gebruikte. Dat doe ik ook wel, maar niet in dit geval.

Dus onbekende agent, ga door met je goede werk. Ik zal mijn leven beteren. En ik zal nog vaak aan je denken en je in trainingen terug laten komen als lichtend voorbeeld van hoe je met respect voor de ander toch je grens kunt stellen. Zo kun je ook impopulaire maatregelen treffen, zonder gedoe of escalatie.

Hoe dit te vertalen naar onze praktijk of het leven van alledag? Klik hier en lees nogmaals het verhaal, maar dan met ondertiteling. En 10 levenslessen.