De kunst van het verliezen
Tijdens het kijken naar de Olympische Spelen schoot me een blog te binnen die ik eerder schreef over de kunst van het verliezen. Daarom nu in reprise
RIO DE JANEIRO – De koninklijke familie ziet Epke Zonderland van de rekstok vallen. ANP ROYAL IMAGES SANDER KONING
RIO DE JANEIRO – Dafne Schippers haalt ‘zuur zilver’ op de 200 m in het ANP SANDER KONING
ABBA zong het al: the winner takes it all, the loser is standing small. Iedereen herkent de beelden van de nummer twee, die een traantje wegpinkt. Niemand wil graag verliezen, zeker niet als je je best ergens voor hebt gedaan. In dit artikel ga ik in op de kunst van het verliezen en de waarde van verliezen.
In deze tijd zijn jongeren opgegroeid met overvloed, er is eerder keuzestress dan schaarste. Dan komt verliezen hard aan: waarom zou ik niet gewoon het bijltje erbij neergooien? Lukt het een niet, nou dan is er wel een andere weg. Toch zijn de echte winnaars zij die goed kunnen verliezen. Maar vervolgens niet bij de pakken neerzitten. In Amerika zeggen de goeroes: “Every master was once a disaster”. Om ergens te komen moet je verliezen kunnen incasseren. Gevolgen van verkeerde keuzes, miskleunen.
Maar dan begint het pas: de goede verliezer weet weer op te krabbelen en komt glansrijk terug. Gewapend met de ervaring van het mislukken, weet hij dit keer niet alleen zijn geld te maken, maar ook te houden. Een faillissement doet het in de VS dan ook goed op je cv: dat is iemand die heeft aangepakt.
In trainingstermen hebben we daar een model voor:
Want als een deelnemer ontdekt dat hij gedrag wil veranderen of een nieuwe vaardigheid wil aanleren, gaat dat doorgaans met horten en stoten. Als de deelnemer fase 1 achter zich laat, weet hij wat er aan schort en wat hij wil verbeteren. In de praktijk blijkt dat lastig te zijn, in fase 2 roept hij zelden blijmoedig: “Wat was ik weer ineffectief” maar rekent hij zichzelf zijn fouten aan. Ook de derde fase, oefenen met gewenst gedrag, valt niet altijd mee. Het kan gekunsteld overkomen, zeker als collega’s toebijten “ zeker op cursus geweest” of “wat doe je raar, doe maar gewoon”. Op zo’n moment lijkt het heel aantrekkelijk om de handdoek in de ring te gooien.
Niet doen, het is de kunst van het verliezen. Hoe kunnen we ons die kunst eigen maken?
- Door zwoegen en zweten, door na het vallen weer op te staan (niemand kon bij de geboorte al lopen) en weer door te gaan. Na 10.000 uur ploeteren word je expert.
Tip: Lees het boek Uitblinkers van Malcom Gladwell. - Door te leren van je fouten en mislukkingen. Formuleer het positief, als lessen, leermomenten, waardevolle ervaringen.
Tip: Denk aan Edison, de uitvinder van de gloeilamp, die bleef volharden in het zoeken naar de gloeilamp, hier in slaagde en passant talloze andere uitvindingen deed als bijproduct. Op vragen van journalisten of hij het niet erg vond zo vaak te falen, antwoordde hij blijmoedig: “Welnee, ik heb wel 1000 manieren ontdekt hoe iets niet of anders werkt”. - Door van discipline een gewoonte te maken. Doorzettingsvermogen is een van de belangrijkste vaardigheden voor een gelukkig en succesvol bestaan.
Tip: Wist je dat je wilskracht kunt trainen als een spier? Kleine oefeningen als rechtop zitten helpen al significant. Gebruik je hand-outs voor studenten? Laat dan de helft leeg, zodat ze zelf moeten schrijven. Geef onvoldoendes, maar ook herkansingen. - Door je gedachten te herprogrammeren. Overweeg je het bijltje er bij neer te gooien? Met de juiste ‘mindset’ zal het veel makkelijker zijn je verlies vruchtbaar te gebruiken.
Tip: Google Byron Katie en geniet van haar manier om je mindset te beïnvloeden.
Tip: Koop de bestseller ‘Beren op de weg, spinsels in je hoofd’ over de RET-techniek. Heel toegankelijk geschreven en met oefeningen om jezelf uit te dagen.
Dankwoord
Inspiratie voor deze trainerstip kreeg ik van het liedje ‘Het is de kunst van het verliezen’ van Mondo Leone.
Vind je dit artikel interessant? Deel het gerust. Heb je vragen of aanvullingen? Je reactie lees ik graag hieronder.