Alles is kansloos

Kansloos, wat een heerlijk woord eigenlijk, zo definitief. En als je de zin de juiste betekenis geeft, is het nog waar ook. Ik hoorde het zeggen door een hbo-docent, toen we het hadden over aansluiten in lessen bij de leerstijlen van studenten. En ze had natuurlijk helemaal gelijk. Want als je het iedereen tegelijkertijd naar de zin wilt maken, wordt je les een rommeltje. Iedere trainer of opleider heeft bovendien zijn eigen specialisatie en kwaliteiten. Zo kan ik inhoudelijk niets vertellen over werktuigbouwkunde, maar ben je bij mij aan het juiste adres als je speelse werkvormen zoekt om het beste uit je deelnemers te halen.

Je moet dus onderscheid maken. Maar nu. Hoe kun je zorgen dat jouw deelnemers of studenten graag bij en veel van je leren? Als alles kansloos is, wat dan wel? Mijn devies: benut jouw talenten en benut hun talenten. Sluit aan waar het kan, maar daag uit waar nodig. De IMPACT-methode kan je helpen om een les of training samen te stellen die goed werkt voor jou en voor je deelnemers. Op 8 november vindt mijn jaarlijkse event plaats waarin je tal van tips en tools krijgt. Hier alvast een voorproefje:

De letters van IMPACT staan voor de zes cruciale stappen die hierbij horen. Check je les, training of bijeenkomst:

  • Intelligent: heb je breinleren geïntegreerd? Heb je verschillende intelligenties benut? Heb je verschillende leerstijlen aan bod laten komen?
  • Motiverend: beloon je actieve deelname, beloon je inhoudelijk goede bijdragen, besteed je aandacht aan de materialen die je gebruikt, bouw je zo nu en dan competitie in?
  • Persoonlijk: Ken je je pappenheimers? Ben je geïnteresseerd in hen en in hun leefwereld? Durf je ook dingen van jezelf te laten zien?
  • Actief: Zijn je studenten of deelnemers geestelijk en lichamelijk actief? Krijgen ze de kans om jouw informatie te verwerken op hun manier?
  • Creatief: doe je moeite om bijzondere werkvormen aan te bieden en stimuleer je de creativiteit van je groepsleden? Mogen zij ook met initiatieven komen van jou?
  • Transfergericht: richt je je lessen en trainingen zo in dat er sprake is van transfer? Hoe brengen ze het geleerde in de praktijk? Bied je keuzeopdrachten aan? Toets je (ook tussentijds) wat er is blijven hangen aan informatie?

IMPACTletters495x100

Misschien denk je nu: dat klinkt toch wel een beetje als alles. Hoe verhoudt zich dat tot de titel van dit artikel? Het antwoord is even eenvoudig als geniaal. Doe vooral alles, maar niet tegelijkertijd! Wissel werkvormen af, leg accenten. En realiseer je dat de ene werkvorm geweldig werkt bij de ene persoon en geen succes heeft bij de ander. En dat dat oké is, juist omdat we allemaal zo verschillen. Maar door je informatie op verschillende manieren aan te bieden , weet je wel dat iedereen aan bod komt. En dat sommige onderdelen best te doen zijn, als je weet dat er al vrij snel weer iets anders komt, tijd voor echte weerstand of erger afhaken is er niet.

Als je dit in de praktijk brengt, zul je merken dat het voor jou leuk blijft om les te geven of te trainen en dat je aan het eind van de dag je prima voelt en energiek. Je studenten of deelnemers zijn verbaasd dat de tijd is omgevlogen.

Het heeft bij mij jaren geduurd, maar nu ontwerp ik mijn trainingen systematisch waardoor ik vooraf precies weet welke werkvorm ik wanneer inzet en waarom. Een van de eye-openers was te leren werken met de 8 intelligenties van Howard Gardner.
Bij de Actiekaarten zit een handige job-aid, die ik graag in digitale vorm naar je toestuur. Het enige wat ik van je vraag is een comment op dit artikel. Wat werkt voor jou? Heb jij een systeem of juist niet? Ik ben benieuwd!

3 reacties

  1. Lindy Hansma op 18 oktober 2014 om 10:39

    Wat een smakelijk geschreven stuk. Alles = kansloos, en tegelijkertijd is niets kansloos, als je je goed voorbereidt. Het gaat, voor mij, hier ook over bewust kiezen. Dank dat je deze gedachte opfriste voor mij.



  2. Walter Michels op 2 oktober 2014 om 13:52

    Alle is kansloos geeft zo’n heerlijk berustend gevoel: je kunt er toch niks aan doen dus laat maar….Heel soms denk je dat wel eens bij leerlingen of studenten en soms ook wel eens over jezelf. Hoe goed is het dan om jezelf wakker te schudden en weer motivatie te vinden. Motivatie die je ook probeert te bereiken bij je leerlingen en studenten en dan vooral intrinsieke motivatie.
    Hoe fijn is het dan als je tips krijgt van een professional en zo met extra energie aan de slag kunt gaan. IMPACT is goed en stimulerend, met Bureau 5 voor 9 erbij is het ook enthousiasmerend en compleet.
    Titia, bedankt en succes, hartelijke groet,



  3. Inge Ville op 18 september 2014 om 15:47

    “Wat ik ook zeg, het werkt toch niet’!”
    Toen ik de titel van jouw tekst zag, moest ik denken aan mijn eigen gevoel dat ik graag iets wil veranderen in mijn eigen gedrag en van tevoren bang ben dat het kansloos is bij mijn deelnemers of medewerkers. Om daadwerkelijk te voelen hoe belangrijk het is om die kansen te grijpen, moet ik af en toe zelf in het kansloze duiken. Ik stel me dan voor hoe het is, als het inderdaad niet lukt met mijn mensen. En wat er nou precies voor zorgt dat het kansloos lijkt? Is het omdat ik bang ben om te falen? Is het omdat ik het niet durf? Is het kansloos vanwege mijn eigen ongemak met de gewenste gedragsverandering?

    Afgelopen weekend las ik een onderzoek naar “een praatje maken”. Het blijkt dat iedereen zich beter voelt als hij een praatje maakt op straat, maar dat de meeste mensen het toch afhouden als ze aangesproken worden. Bij wijze van experiment maakte de onderzoeker zelf praatjes. Hij was dat niet gewend. De eerste keren werd hij afgewezen. Achteraf bleek zijn eigen non-verbale gedrag ook afwijzend te zijn, als hij met iemand een praatje begon. Na een paar keer proberen, ging het veel beter en de mensen maakten graag een praatje met hem. Als de onderzoeker na de eerste afwijzingen was afgehaakt en gedacht had dat het kansloos was, dan had hij nooit zoveel leuke en inspirerende ervaringen opgedaan.

    Die angst voor het kansloze voelen we allemaal wel eens. En ik zeker als ik dan ook nog probeer daar iemand anders mee te beïnvloeden, mijn kinderen of mijn partner bijvoorbeeld. “Wat ik ook zeg, het werkt toch niet.”, denk ik dan. Het is kansloos. Om tegemoet te komen aan mijn eigen angsten duik ik dan in het kansloze. Vroeger ontkende ik het en wilde ik positief zijn. Nu heb ik een andere aanpak. Ik bedenk de ergste scenario’s van wat er allemaal mis kan gaan. En als ik dat eenmaal onder ogen heb gezien en me heb gerealiseerd dat ik niet wil dat die scenario’s werkelijkheid worden. Dan geniet ik van elke kans die ik grijp. Niet allemaal tegelijkertijd, maar op zijn tijd en vanuit mijn diepste kern.

    Inge Ville